اولين آلاينده‌هاي هوا احتمالا داراي منشأ طبيعي بوده‌اند. دود، بخار بدبو، خاکستر و گازهاي متصاعد شده از آتشفشانها و آتش سوزي جنگلها، گرد و غبار ناشي از توفانها در نواحي خشک، در نواحي کم ارتفاع مرطوب و مه‌هاي رقيق شامل ذرات حاصل از درختهاي کاج و صنوبر در نواحي کوهستاني، پيش از آنکه مشکلات مربوط به سلامت انسانها و مشکلات ناشي از فعاليتهاي انساني محسوس باشند، کلا جزئي از محيط زيست ما به شمار مي‌رفته‌اند. به استثناي موارد حاد، نظير فوران آتشفشان.
آلودگيهاي ناشي از منابع طبيعي معمولا ايجاد چنان مشکلات جدي براي حيات جانوران و يا اموال انسانها نمي‌کنند. اين در حالي است که فعاليتهاي انساني ايجاد چنان مشکلاتي از نظر آلودگي مي‌نمايند که بيم آن مي‌رود، بخشهايي از اتمسفر زمين تبديل به محيطي مضر براي سلامت انسانها گردد.
بدون شك يكي از مهمترين مسائل زيست محيطي در ايران و بخصوص شهرهاي بزرگ مشكل آلودگي هوا است. در سالهاي اخير اين پديده خطرناك به جايي رسيد كه توجه همگان را به خود جلب كرد. اما ببينيم كه آلودگي هوا چيست و تعريف آن به چه صورت است؟ بسيار در اخبار، روزنامه ها و گزارشهاي مختلف مي شنويم كه فلان گاز از حد مجاز در هوا افزايش يافته و يا بهمان ماده در هوا زيادتر از مقداري است كه بايد باشد. در اين مطلب ابتدا سعي مي شود گازها و يا موادي كه در هوا وجود دارند معرفي شوند و سپس توضيح داده شود كه چه عواملي در ميزان آلودگي هوا بيشترين نقش را ايفا مي كنند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
